کمبود تجیهزات پزشکی در بخش کودکان سرطانی بیمارستان افضلی‌پور؛ اینجا ته دنیاست

اینجا در بخش کودکان سرطانی بیمارستان افضلی‌پور کرمان، گویا زمان طور دیگری جلو می‌رود؛ ثانیه‌ها اینجا بی‌معنا است؛ هر ثانیه یک یا چند ساعت درون چشم و ذهن و قلب تو را سوراخ می‌کند و راه به جایی نمی‌برد.

به گزارش آی‌مد تودی به نقل از ایرنا، دیدن ثانیه‌های درد کشیدن کودکان سرطانی خیلی خیلی بیشتر به چیزی شبیه واژه «تحمل» نیاز دارد و الان که دارم از مشاهداتم درباره بخش درمان این اطفال در کرمان می‌نویسم، ذهنم درگیر این است که کادر درمان چطوری توانسته‌اند یا می‌توانند روزها یا سال‌ها در چنین محیطی ادامه کار دهند.

اینجا نه چشم عادت می‌کند به گریه و اشک‌های مدام کودکانی که شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی شده‌اند نه دل؛ نه روح و البته فکر و ذکر آدم. وقتی بی‌حالی و دردهای شدید کودکان را که با تهوع به سراغشان می‌آید می‌بینی، مستاصل می‌شوی و نمی‌دانی باید چکار کنی چون هیچ کاری هم از دستت بر نمی‌آید.

اگر بگویم اینجا ته ته دنیاست؛ واقعا هست؛ باید پدر یا مادر باشی تا این ته دنیا را با همه پوست و گوشتت حس کنی، و هزار بار دعا که کاش ما دردهای این کودکان معصوم فروشی بود یا قابل انتقال.

راهرو طولانی بیمارستان افضلی پور شهر کرمان را پشت سر می‌گذارم؛ آنجا در انتها، ساختمانی به چشم می‌خورد که روی تابلو آن نوشته است: بخش آنکولوژی(سرطان شناسی) کودکان.

البته پیدا کردن بخش برای کسی که نخستین بار پایش به اینجا باز می‌شود، به این راحتی نیست زیرا تابلو راهنما برای یافتن بخش مورد نظر در بیمارستان یا وجود ندارد یا ما نتوانستیم آن را ببینیم و باید مدام از کارکنان و پرسنل سوال بپرسید.

به واسطه درمان کودک یکی از بستگان پایم مثل خیلی از خانواده‌ها به این بخش از بیمارستان باز شده است؛ در و دیوارهای بخش با نقاشی‌های کودکانه، کاغذ رنگی و تزئینات مناسب سن اطفال پوشانده شده است اما وقتی نگاهت به داخل بخش، تخت‌های مملو از کودکانی که دیگر جا برایشان نمانده، کودکانی که فریادشان قطع نمی‌شود و باقی صحنه‌ها می‌افتد، این نقاشی‌های کودکانه بیشتر شبیه طنز به نظرت می‌رسد؛ انگار همه تلخی‌های دنیا را رنگ کرده باشند و با سوزن داخل چشمانت فرو کنند و تو راهی نداشته باشی جز اینکه اجازه بدهی اشک‌هایت کف بیمارستان بریزند و بریزند شاید آنجا هم خیس شود.

نمی دانم چطور و چه واژگانی را باید به کار بگیریم که لحظات درد کشیدن کودکان را روایت کنم؛ از کدامین کودک و کدام تخت بگویم؟ از مائده بگویم، دخترک ۱۰ ساله‌ای که چند روز پیش تسلیم شد، نتوانست تاب بیاورد و به آسمان‌ها پر گشود؟ از مادر رنجوری بگویم که از آن سوی درماندگی، جایی در محروم‌ترین نقاط استان خودمان کرمان یا استان‌های همجوار آمده است تا بچه سرطانی‌اش که نای تحمل عوارض پرتودرمانی ندارد را‌تر و خشک کند؟

از کمبودهای اینجا بگویم؟ مگر می‌توانم از کمبود تخت بیمارستانی، فضای کوچک، نبود تجهیزات و شمار بیشتر کودکان مبتلا بگویم اما انصاف را رعایت نکنم و نگویم که با همین بضاعت، چطور هستند از کادر درمان، مردان و زنان، پدران و مادرانی که حاضر شده‌اند و قبول کرده‌اند بیایند در چنین فضایی کار کنند و خدا نکند که پای درددل‌ها و غصه‌های آنان بنشینیم که بخواهند سفره دلشان را از آنچه در بخش آنکولوژی کودکان سرطانی بیمارستان افضلی پور دیده‌اند و ندیده‌اند برایمان شرح دهند و در اولین جملاتشان هم از کمبودها و نارسایی‌ها در خدمت رسانی برای وضع موجود و تقاضایی که همیشه بیشتر از تخت‌های بیمارستانی است روایت نکنند.

کودکانی که تحت درمان‌های سخت شیمی درمانی و پرتودرمانی دربند تخت بیمارستان شده‌اند و توان حرکتی آنان را محدود کرده است و در طول درمان تجربه‌های وحشتناکی از مبارزه با هیولای سرطان دارند که خوشبختانه درصد بالایی بهبود پیدا می‌کنند و گاهی هم مثل مائده دخترک ۱۰ ساله که تسلیمش شد و به آسمان‌ها پرواز کرد و خاطره‌ای تلخ برجای گذاشت.

کادر درمان هستند تا از درد و رنج این بیماران معصوم به لحاظ جسمی و روحی اندکی کاسته شود، ولی فضای ماتم زده و سنگین بخش که گاهی با آه و ناله و گریه کودکی می‌شکند، سخت آزار دهنده است

کادر درمان هستند تا از درد و رنج این بیماران معصوم به لحاظ جسمی و روحی اندکی کاسته شود، ولی فضای ماتم زده و سنگین بخش که گاهی با آه و ناله و گریه کودکی می‌شکند، سخت آزار دهنده است، باید به پزشکان، پرستاران و پرسنل این بخش درود گفت که در چنین محیط سختی وظیفه خود را انجام می‌دهند.

بخش آنکولوژی کودکان در بیمارستان افضلی‌پور با وجود کامل بودن امکانات، اما به دلیل مراجعات بیماران بسیار کوچک و محدود است، فرسودگی تخت‌ها و سرویس‌های بهداشتی کاملا به چشم می‌آید، هر بیمار کودک یک یا ۲ نفر همراه دارد که همین مساله شلوغی بخش را بیشتر می‌کند.

به ناچار از حدود پنج ماه پیش در این مرکز باز شده است و اگر اغراق نباشد، اگر چه سعی می‌کنم کمتر به اطراف توجه کنم، اما دیدن رنج بیماری کودکان سرطانی که باید سلامت و شاد به زندگی خود ادامه دادند، روح انسان را می‌خراشد و از دیدن چهره رنجور این بیماران روحیه‌ام به مرز فروپاشی می‌رسد.

در جنوب شرق کشور تنها یک بخش آنکولوژی (درمان خونی) تخصصی کودکان وجود دارد که همین است با ۱۷ تخت بستری و پنج تخت درمانگاهی.

تقاضا متغیر است اما معمولا بیشتر از این تخت هاست؛ گرچه عملا از سر ناچاری وقتی تقاضای بیشتر رقم می‌خورد، سعی می‌کنند به طور موقت تخت اضافه کنند؛ یا روند درمان برخی را کوتاه کنند، درد بیماری خود مسأله‌ای جداست؛ شیمی درمانی و پرتو درمانی عوارض خود را دارد؛ بیشتر دردهای مفصلی، سردرد، بیشترین و شایع ترین، تهوع است.

بعضی وقت‌ها مادران هم کم می‌آورند و کلافه می‌شوند مثل مادری که نمی‌توانست در برابر گریه‌های مدام فرزندش کاری کند و از کوره در رفت و یک لحظه گفت: خسته‌ام کردی.

بچه‌ها معمولا نسبت به سرم و آمپول واکنش بیشتری دارند؛ طاقتشان نیز نسبت به بزرگسالان کمتر است حالا ببینید طاقتشان در برابر عوارض سرطان چگونه خواهد بود که عوارض شدیدترین دارد.

تصور کنید بچه چهارماهه که سرطان خون دارد و هر روز باید چندبار سوزن یا نمونه و آزمایش‌گیری برای او انجام شود.

این وضعیت تنها بخش آنکولوژی کودکان در جنوب شرق کشور است که ظرفیت بخش به هیچ وجه جوابگوی پذیرش این اطفال معصوم نیست و راه اندازی بخش جدید نیز به آینده‌ای نامعلوم وعده داده می‌شود.

اشباع ظرفیت بخش آنکولوژی بیمارستان افضلی پور

مادر مصطفی از مرز استان‌های سیستان و بلوچستان برای درمان فرزندش به کرمان آمده است، پزشکان سرطان خون را برای پسر ۱۱ ساله تشخیص داده‌اند، حدود یکسالی می‌شود که ۵۰۰ کیلومتر مسیر را ماهی چند مرتبه برای درمان طی می‌کند، از وضعیت درمان فرزندش راضی است اما امکانات رفاهی بیمارستان را برای کودکان سرطانی و همراهانشان کم می‌داند.

او تاکید می‌کند: شیمی درمانی با عوارضی که دارد، حال کودک سرطانی را بدتر می‌کند، همراهان که اکثریت والدین آن‌ها هستند مجبورند که همیشه در کنار کودک بمانند و خستگی، بیخوابی به رنج آن‌ها افزوده می‌شود، اینجا جز صندلی برای همراه بیمار هیچ امکاناتی وجود ندارد.

بالای سر دختر بچه ۶ ساله‌ای می‌روم که موهای سر و صورتش به دلیل شیمی درمانی ریخته است، از جنوب کرمان به همراه پدر و مادرش آمده و برای دریافت دارو ۶ روز باید بستری باشد.

پدر کودک جایش را به مادر می‌دهد، برای هر شب اقامت سوئیت اجاره کرده‌اند، مادر می‌گوید: بچه‌ام خوب بشود، زحمت و پول مهم نیست، خدا را شکر می‌کنیم که این مرکز وجود داشت والا باید به تهران و جاهای دیگر می‌رفتیم، البته ساختمان جدیدی که آماده بشود جا برای بیمار و همراه زیادتر خواهد بود.

پرستاران بخش مرتب در رفت و آمد هستند و وضعیت کودکان بیمار را بررسی می‌کنند، ۲ خیریه محک و کمک برای حمایت از کودکان سرطانی فعال هستند که در حوزه دارو و اهدای بسته‌های معیشتی و وسائل سرگرمی به این کودکان و خانواده‌هایشان رسیدگی و کمک می‌کنند.

فرهاد که بتازگی جشن تولد پنج سالگی‌اش را گرفته، روی تخت با تبلتش مشغول بازی است، دور برش پر از اسباب بازی شده که اقوام برایش کادو آورده‌اند.

پدر فرهاد از وضعیت رسیدگی پرسنل بخش بسیار راضی است، اما اظهار داشت: ما در مدت ۶ ماه گذشته که به بیمارستان برای درمان فرزندم مراجعه می‌کنیم، می‌بینیم که تعداد کودکان بیمار هر روز بیشتری می‌شود، ضمن اینکه دوره درمان این کودکان طولانی و شاید چند سال طول بکشد، با این شرایط این بخش اصلا جوابگوی بیماران نیست.

او ادامه داد: گفته می‌شد که بخش جدید قرار است افتتاح شود، ولی فعلا خبری نیست، امیدواریم هیچ کودک بیماری نداشته باشیم اما واقعا باید سریع‌تر برای بخش جدید کاری انجام شود.

رنج بیماری و درمان سرطان سختی طاقت فرسایی دارد، حال اگر این بیمار کودک باشد، دشواری درمان برای والدین، اطرافیان و کادر درمانی چند برابر می‌شود و به نوعی کودکان سرطانی نیاز به خدمات پزشکی ویژه‌تر و حوصله و صبر بیشتر دارند.

با توجه به اینکه کودکان سرطانی به دلیل وضعیت سنی و فیزیکی در بیماری مثل سرطان از روند درمانی خاص‌تری نسبت به بزرگسالان برخوردار هستند، فراهم شدن محیطی منطبق با سن و سال و روحیات این گروه سنی همراه با امکانات مدرن برای درمان موفق بسیار ضروری به نظر می‌رسد.

مرکز درمانی و آموزشی افضلی پور شهر کرمان با توجه به اینکه یک مرکز ارجاعی در منطقه جنوب شرق کشور است و از استان‌های همجوار نیز بیماران به صورت تخصصی به این مرکز ارجاع داده می‌شوند، بخش‌های متعدد فراوانی دارد که همین مساله تراکم بیماران را در پی داشته و تخت‌های پیش بینی شده برای آن جوابگوی حجم زیاد مراجعان نیست. هر چند مسئولان وعده ساخت بیمارستان ۷۰۰ تخت خوابی شهید سلیمانی در آینده و تخصصی شدن بیمارستان افضلی پور برای زنان و کودکان را داده‌اند اما آن هم نیاز به حمایت دارد.

بخش آنکولوژی اطفال بیمارستان افضلی پور کرمان به عنوان تنها مرکز تخصصی ارائه دهنده خدمات درمانی به کودکان مبتلا به سرطان در استان کرمان، با ۱۷ تخت عمومی و پنج تخت درمانگاهی ضمن اینکه به بیماران داخل استان خدمات می‌دهد، پذیرای کودکان بیمار از مناطق همجوار نیز است که همین موضوع باعث شلوغی و تراکم بیماران شده است و نشان می‌دهد مدیران کشور باید اینجا را ویژه‌تر ببینند.

ساخت ساختمان جدید آنکولوژی اطفال بیمارستان افضلی پور کرمان در سال ۹۸، توسط خیر و نیکوکارحوزه سلامت، خبر بسیار خوبی برای خانواده‌های درگیر و کادر درمانی بود تا ضمن خدمات درمانی با کیفیت تر، تعداد بیشتری از کودکان سرطانی نیز با درمان از رنج بیماری آسوده شوند.

اما طولانی شدن اتمام کار و تعلل در تجهیز این مرکز، زمان بهره برداری از ساختمان جدید را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است و به نظر می‌رسد خیر و دانشگاه علوم پزشکی توپ را در زمین یکدیگر می‌اندازند.

این در حالیست که بیماری سخت سرطان بهانه روال اداری و بروکراسی و جلسه نمی‌شناسد و ضمن درگیر کردن افراد در صورت تعلل با پیشرفت برق آسای خود جان اطفال بیگناه را در خطر می‌اندازد.

راه اندازی مرکز جدید آنکولوژی اطفال تا پایان سال

سرپرست معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی کرمان نیز با اشاره به کمبود تخت در مرکز آنکولوژی اطفال بیمارستان افضلی پور کرمان گفت: این بیمارستان به جز بیماران بومی استان کرمان به عنوان مرکز ارجاع، از استان‌های همجوار مانند هرمزگان و سیستان و بلوچستان نیز پذیرش دارد و با توجه به اینکه تک مرکز تخصصی آنکولوژی اطفال است، طبعا شاهد ورودی بیماران زیادی به آن هستیم.

سیدمهدی هاشمی با بیان اینکه تعداد تخت مصوب بیمارستان افضلی پور کرمان ۴۲۰ است، تصریح کرد: اما اینک ۷۲۰ تخت فعال در بخش‌های مختلف این بیمارستان داریم که بالغ بر ۲۰۰ تخت، به کودکان اختصاص دارد و هیچ امکانی برای گسترش و راه اندازی بخش جنبی برای اطفال سرطانی نداریم.

او اظهارداشت: بخش جدیدآنکولوژی اطفال که توسط خیر حوزه سلامت ساخته شده است، طی۲ ماه آینده با تکمیل تزئینات آن و تحویل به دانشگاه تا پایان سال افتتاح و مشکل این بیماران حل می‌شود.

سرپرست معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی کرمان تاکید کرد: دانشگاه علوم پزشکی تجهیز این مرکز را برعهده دارد که در حال پیگیری برای تهیه تجهیزات و وسائل هستیم.

او بیان کرد: داروهای مورد نیاز کودکان سرطانی توسط وزارت بهداشت تامین می‌شود و در حال حاضر مشکل خاصی از این بابت نداریم، مگر اینکه داروی خاصی که خارج از فهرست پزشک تجویز شود که بیمار آن را به صورت آزاد تهیه کند.

هاشمی ادامه داد: با ساخت بیمارستان ۷۰۰ تختخوابی شهید سلیمانی در آینده، بیمارستان افضلی پور مختص زنان و اطفال می‌شود و قسمت بسیار بزرگی از مشکلات بیماران استان حل خواهد شد.

اگر چه مسئولان دانشگاه علوم پزشکی کرمان تکمیل ساختمان برای تجهیز را اعلام تاخیر در راه اندازی مرکز جدید آنکولوژی اطفال اعلام کرده‌اند، اما خیر حوزه سلامت که ساخت مرکز آنکولوژی اطفال را برعهده دارد از اتمام عملیات ساختمانی و آماده بودن آن برای تجهیز توسط دانشگاه علوم پزشکی خبر می‌دهد.

ساختمان جدید آنکولوژی اطفال آماده تحویل است

مرتضی هاشمیان به عنوان نماینده خانواده مرحوم احمد هاشمیان خیر حوزه سلامت که ساخت بخش جدید آنکولوژی اطفال بیمارستان افضلی پور کرمان را برعهده دارد، گفت: عملیات ساختمان جدید به پایان رسیده است و تنها نصب سیستم سرمایش و گرمایش آن در حال انجام است و آماده تحویل به دانشگاه برای تجهیز مرکز هستیم.

او تصریح کرد: طی جلساتی که با مسئولان دانشگاه برگزار کردیم، منتظر اقدامات نهایی این دانشگاه برای تحویل و بهره برداری از مرکز جدید آنکولوژی کودکان سرطانی هستیم.

هاشمیان تصریح کرد: این پروژه ساختمانی با زیربنای یک هزار و ۴۰۰ مترمربع، در ۲ طبقه و با ۴۰ تختخواب در مرکز آموزشی و درمانی افضلی پور با بالاترین استانداردها احداث شده است.

به گزارش ایرنا با توجه به اینکه ساختمان بخش جدید آنکولوژی اطفال بیمارستان فاضلی پور شهر کرمان به پایان رسیده است، ضرورت دارد که مسئولان زودتر امکان تجهیز و بهره برداری آن را پیدا کنند تا درمان سخت کودکان سرطانی راحت‌تر انجام شود.