۴ آذر ۱۴۰۳ ۲:۲۳ ب.ظ
پروسه طولانی صدور مجوزها در وزارت بهداشت
ریسک‌ها نه به دوش بانک مرکزی و نه وزارت بهداشت و نه وزارت صمت، بلکه بر دوش ماست. بنابراین در کنار اینکه هزینه‌های ما افزایش پیدا می‌کند؛ ریسک‌های ما نیز افزایش می‌یابد.
سال گذشته را با همه مشکلاتی که داشتیم، پشت سر گذاشتیم؛ اما در سال‌جاری به شدت نگرانیم. چرا که برنامه‌ها دچار روزمرگی شده، وضعیت نرخ ارز بسیار پیچیده شده و در آن چرخه و فرآیندی که ما زیر نظر وزارت بهداشت و سایر مراجع از قبیل بانک مرکزی و وزارت صمت فعالیت می‌کنیم، هیچ برنامه مدت‌داری از سوی این نهادها نمی‌بینیم که بتوانیم برنامه‌ریزی کنیم.
به گزارش آی‌مدتودی به نقل از روزنامه دنیای‌اقتصاد، عضو هیات‌مدیره اتحادیه بازرگانان تجهیزات پزشکی ایران با بیان مطلب فوق افزود: اگر وضعیت در سال‌جاری بخواهد مانند شرایط اواخر سال گذشته پیش برود، باید به شدت نگران کمبودها باشیم و این کمبودها با وضعیت قبلی قابل پیش‌بینی است.
ابوالفتح صانعی با اشاره به دلایل کمبود تجهیزات پزشکی در سال گذشته بیان کرد: یکی از دلایل بحران کمبود تجهیزات پزشکی در سال گذشته، این بود که زمان صدور مجوزها در وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو و اداره کل تجهیزات طولانی و زمان‌بر است. همچنین تاخیر بانک مرکزی در این زمینه دخیل است که باید ارز نیمایی در اختیار ما قرار دهد، اما این دو موضوع طولانی شده است.
صانعی با یادآوری اینکه به طور طبیعی این دو موضوع معمولا باید یک ماه وقت به خود اختصاص دهد و اگر این یک ماه به ۶ تا ۷ ماه طول بکشد، به طور قطع دچار کمبود کالا خواهیم شد، افزود: در نتیجه لازم است که نسبت به این فرآیندها دقت شود و فرآیند صدور مجوزها را با حضور کارشناسان مجرب در سازمان غذا و دارو کوتاه کنند که این کارشناسان کارها را در اسرع وقت بررسی کنند تا زمان‌بر نشود.
عضو هیات‌مدیره اتحادیه بازرگانان تجهیزات پزشکی ایران ادامه داد: مطلب بعدی در ارتباط با بانک مرکزی است. اواخر سال گذشته همه سردرگم و بلاتکلیف بودیم که آیا ارز تخصیص می‌دهند یا خیر و حتی این مورد که بانک‌ها به ما قول تخصیص ارز را داده بودند، زمان‌بر شده و تاکنون بسیاری از شرکت‌ها موفق به دریافت ارز نشده‌اند.
صانعی تشریح کرد: در عین حال، اقدام اخیر در خصوص گروه‌بندی ما را بیشتر دچار بلاتکیلفی و سردرگمی کرده است. به طور مثال کالایی مانند لاپاراسکوپی که برای جراحی استفاده می‌شود و بسیار مهم است، از ارز نیمایی خارج شده و وارد گروهی شده که باید ارز گران‌تر دریافت کند. همه این موارد در حالی مطرح است که از آن طرف اداره کل تجهیزات خودش نسبت به قیمت‌گذاری اقدام می‌کند و حتی عنوان نمی‌کند که با ارز ۴۲هزار تومان یا ۳۱هزار تومان یا ۳۸هزار تومان وارد می‌کنید. این هم معضلی است که شرکت‌ها نمی‌دانند با چه قیمتی بفروشند.
او افزود: ظاهر قضیه این است که دوستان عنایتی به قیمت تمام‌شده فعالان اقتصادی ندارند که با چه شرایطی کالای خود را وارد کرده‌اند. در یک جا قیمت ارز را در نظر می‌گیرند، در حالی که واقعیت آن است که ما قیمت‌های متفاوتی در بخش ارز می‌گیریم.
صانعی در پاسخ به این پرسش که محدودیت روابط با اروپا چقدر در کاهش واردات تجهیزات پزشکی از کشورهای اروپایی اثرگذار بوده و چه صدمه‌ای به حوزه سلامت از بعد کیفیت کالای وارداتی وارد می‌کند، بیان کرد: اتفاقی که افتاده راه را برای ما نبسته که نتوانیم از اروپا کالا وارد کشور کنیم. بلکه راه را تا حدودی دشوارتر کرده، آن هم نه به خاطر کمپانی‌ها بلکه به این خاطر که بانک‌هایی که قبلا سرویس می‌دادند، بخشی از آنها به دلیل فشار بیشتر کنار کشیده‌اند.
این فعال بخش خصوصی ادامه داد: بنابراین گزینه‌های کمتر و در عین حال هزینه‌های بیشتری داریم. بنابراین ما مشکلی از بابت واردات نداریم؛ اما انتقال پول زمان می‌برد، هزینه آن افزایش پیدا کرده و گزینه‌های کمتری از سوی بانک‌هایی که با ما همکاری می‌کنند، در اختیارمان قرار دارد.
او افزود: وضعیت کنونی ما با اروپا به این منوال است و شاید نیم‌درصد کمپانی‌های اروپایی کالا به ما ندهند. چون در این کشورها رویکرد و قانونی وجود دارد که طبق آن جلوی ارائه کالاهای بشردوستانه را نمی‌گیرند. بنابراین مشکل اساسی ما و این کمپانی‌ها بانک‌ها هستند که امکان نقل و انتقال پول را نمی‌دهند و ما باید ریسک کنیم.
عضو هیات‌مدیره اتحادیه بازرگانان تجهیزات پزشکی ایران خاطرنشان کرد: این ریسک‌ها نه به دوش بانک مرکزی و نه وزارت بهداشت و نه وزارت صمت، بلکه بر دوش ماست. بنابراین در کنار اینکه هزینه‌های ما افزایش پیدا می‌کند؛ ریسک‌های ما نیز افزایش می‌یابد.
او همچنین در پاسخ به اینکه چالش‌های مربوط به کیفیت کالاهای وارداتی از چین که در سال گذشته وجود داشت، در سال‌جاری به چه صورت حل شده است، خاطرنشان کرد: در سال گذشته رعایت حداقلی‌ها در ارتباط با کیفیت انجام شد و نظارت‌ها و کنترل‌ها در ارتباط با حداقل‌ها به خوبی صورت گرفت. حال باید ببینیم که در آینده به چه صورت خواهد بود.
